تاثیر کم خوابی بر عوامل آمادگی حرکتی دختران ورزشکار در صبح و عصر

مقدمه: برخی تحقیقات نشان دهنده تاثیر کم خوابی بر عملکرد ورزشکاران در جنبه های مختلف می باشد. اما نتایج موجود متفاوت است و همچنین کمتر به تعامل کم خوابی با نواخت شبانه روزی توجه کمتری شده است . هدف: هدف این تحقیق بررسی اثر چهار ساعت محرومیت از خواب بر برخی عوامل مرتبط با آمادگی حرکتی دختران ورزشکار در صبح و عصر بود. روش شناسی: آزمودنی های این تحقیق شامل 23 نفر از دختران رشته تربیت بدنی با سابقه حداقل دو سال فعالیت ورزشی منظم (سن: 73/0 ± 47/21 سال، قد: 82/4 ± 4/160 سانتی متر، وزن: 07/1 ± 26/56 کیلوگرم) بودند که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. متغیرهای تحقیق طی چهار جلسه با فاصله یک هفته و پس از هشت ساعت خواب کامل وچهار ساعت کم خوابی در صبح (7-8) و عصر (18-19) اندازه گیری شدند. متغیرهایی که طی آزمون های مربوطه اندازه گیری شد، عبارت بودند از: هماهنگی عصبی – عضلانی (آزمون استیک)، زمان عکس العمل (آزمون خط کش نلسون)، تعادل (تعادل ایستا) و چابکی (آزمون اینیلویز). به منظور کنترل تاثیر یادگیری آزمودنی ها در هر جلسه به دو گروه خواب کامل و بی خوابی تقسیم شدند. در این پژوهش از روش آماری اندازه گیری مکرر با آزمون تعقیبی بن فرونی برای ارزیابی یافته ها استفاده شد. نتایج: چهار ساعت محرومیت از خواب بر زمان عکس العمل (01/0p=) و تعادل (035/0p=) دختران ورزشکار در صبح تاثیر منفی معنی داری داشت ؛ اما بر هماهنگی عصبی- عضلانی و چابکی آزمودنی ها تاثیر معنی داری نداشت(05/0p>). بحث و نتیجه گیری: محرومیت کوتاه مدت از خواب موجب کاهش زمان عکس العمل و تعادل دختران ورزشکار در صبح می شود.